çallanmaq

f. Çal olmaq, bozarmaq. Gömgöy olan bir taxıl, görürsən, bir gün çallayıb, bir gün ağarır, vağanıyır, bir azdan tökülür, çürüyür. S. R.. // Ağarmağa başlamaq, dən düşmək. <Dostumun> rast və gözəl qaməti əyilib, rəngi soluxub, gözlərinin işığı gedib, səsi zəiflənib, üzünün və başının tükləri çallanıb. . F. K.. İndi Rüstəmin qara gur saçları çoxdan seyrəkləşmiş və çallaşmışdı. M. İ..